دیسک گردن

فتق دیسک گردن

فتق دیسک گردن یکی از آسیب های شایع در ناحیه گردن می باشد.

دیسک به عنوان یک کمک فنر عمل کرده و از مهره های گردن مراقبت می کند.

علت های ایجاد فتق دیسک گردن

یکی از مهم ترین علت های ایجاد فتق دیسک در جامعه امروزی استفاده نادرست و طولانی مدت از گوشی های همراه است.

 

علائم فتق دیسک گردن چیست؟

از شایع ترین علائم فتق دیسک گردن درد تیر کشنده و بی حسی است که از گردن به ناحیه بین دو کتف،بازو،ساعد و حتی انگشتان دست انتشار می یابد.

تاثیر فیزیوتراپی در درمان فتق دیسک گردن

فیزیوتراپی به عنوان یک روش بسیار تاثیر گذار در درمان دیست گردن توصیه می شود.

فیزیوتراپی کورش با استفاده از دستگاه های به روز و تکنیک های نوین در درمان دیسک گردن فعالیت می کند.

تنگی کانال نخاعی گردنی

تنگی کانال نخاعی گردن هنگامی رخ می‌دهد که کانال نخاعی باریک شده و بر طناب نخاعی فشار وارد کند. این بیماری اغلب با افزایش سن ‏رخ می‌دهد. دیسک‌های موجود در ستون فقرات که باعث جدایی مهره‌ها از هم و محافظت از آنها می‌شوند، ممکن است تحلیل رفته و ‏خشک شوند. در نتیجه، فضای بین مهره‌ها کاهش می‌یابد و دیسک‌ها توانایی خود به عنوان یک کمک فنر یا ضربه گیر را از دست می‌دهند. ‏ضمناً استخوان‌ها و رباط ها که ستون فقرات را تشکیل می‌دهند، قابلیت انعطاف خود را تدریجاً از دست می‌دهند و ضخیم تر می‌گردند. این ‏تغییرات به باریک شدن یا تنگی کانال نخاعی منجر می‌شود.
علاوه بر این، تغییرات دژنراتیو (خرابی یا انحطاط) در ارتباط با تنگی کانال نخاعی ‏گردن می‌تواند بر مهره‌ها به شکلی تاثیر گذارد که به رشد زایده یا اسپور استخوانی منجر شده و باعث فشرده شدن ریشه‌های عصبی شود. ‏تنگی کانال نخاعی گردن تا زمانی که علائم بیماری فقط محدود به درد گردن باشد، برای مدت زمان طولانی می‌تواند تحت درمان احتیاطی ‏‏ قرار گیرد. تنگی شدید نیاز به مراجعه به جراح مغز و اعصاب دارد.

تشخیص دیسک گردن

 

تشخیص بیماری توسط یک جراح مغز و اعصاب، بر اساس سابقه، علائم، معاینه فیزیکی و نتایج حاصل از آزمایشات انجام می شود که شامل موارد زیر است ‏:‏

 

• ‏اسکن توموگرافی کامپیوتری ( ‏CT‏ یا ‏CAT‏ اسکن: سی تی اسکن): نوعی تصویربرداری تشخیصی است و زمانی ایجاد می ‏شود که کامپیوتر توده ای از اشعه های باریک ‏X‏ را خوانده و باهم ترکیب کند. این روش شکل و اندازه کانال نخاعی، محتویات و ساختارهای ‏اطراف آن، به خصوص استخوان ها را نشان می دهد.
• تست الکترومایوگرام و مطالعات هدایت عصبی (‏EMG / NCS‏) : این تست ها ضربه الکتریکی را در امتداد ریشه‌های ‏عصبی، اعصاب محیطی و بافت های عضلانی اندازه گیری می کنند. بر اساس این روش، امکان وجود آسیب عصبی در حال پیشرفت، امکان ‏بهبودی اعصاب از آسیب های گذشته و امکان وجود محل دیگری که تحت فشار عصبی قرا گرفته باشد را نشان می دهد.
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (‏MRI‏): معاینه ای است که با استفاده از میدان های مغناطیسی و تکنولوژی کامپیوتری ‏تصاویری از ساختار بدن نشان می دهد. ‏MRI‏ تصاویری از طناب نخاعی، ریشه های عصبی و مناطق اطراف آن به دست می دهد. علاوه بر این ‏بزرگ شدگی، انحطاط و تومورها را نیز نشان می دهد.
• نخاع‌ نگاری یا میلوگرام ‏‎(Myelogram)‎‏: این روش شامل عکس‌برداری توسط اشعه X از کانال نخاعی بعد از تزریق یک ‏ماده حاجب به داخل فضاهای مایع مغزی نخاعی مجاور انجام میشود.
• اشعه ایکس: از اشعه ایکس برای تولید فیلم یا عکس از قسمتی از بدن که می تواند ساختار مهره ها را نشان دهد.